Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
walać — ndk I, walaćam, walaćasz, walaćają, walaćaj, walaćał, walaćany pot. «brudzić, plamić» Walać sobie palce atramentem. walać się 1. pot. «brudzić siebie, swoje ubranie» Uważaj, walasz się farbą. 2. pot. «być walanym, brudzonym; stawać się brudnym»… … Słownik języka polskiego
morusać się — ndk I, morusać sięam się, morusać sięasz się, morusać sięają się, morusać sięał się rzad. «brudzić się, smolić się, walać się» Dziecko ciągle się morusało … Słownik języka polskiego
uwalać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}walać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytłać — ndk I, tytłaćam, tytłaćasz, tytłaćają, tytłaćaj, tytłaćał, tytłaćany pot. «brudzić, walać» Tytłać płaszcz w kałuży. tytłać się pot. «brudzić się czymś; walać się, babrać się» Dzieci tytłały się w błocie. Rękawy tytłały mu się w smarze … Słownik języka polskiego
paćkać — ndk I, paćkaćam, paćkaćasz, paćkaćają, paćkaćaj, paćkaćał, paćkaćany pot. «brudzić, walać czymś mazistym, np. błotem, gliną» paćkać się «brudzić, walać się czymś; rozmazywać coś mazistego, grzebać się w czymś mazistym» Dziecko paćkało się w… … Słownik języka polskiego
świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… … Słownik języka polskiego
walanie — ↨ walanie się n I rzecz. od walać (się) … Słownik języka polskiego
przywalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przywalaćam, przywalaća, przywalaćają, przywalaćany {{/stl 8}}– przywalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przywalaćlę, przywalaćli, przywalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przywalić — dk VIa, przywalićlę, przywalićlisz, przywalićwal, przywalićlił, przywalićlony przywalać ndk I, przywalićam, przywalićasz, przywalićają, przywalićaj, przywalićał, przywalićany 1. «rzucając, waląc się przygnieść, przydusić» Przywaliło go drzewo w… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
